Novela juvenil
Filtrar
Itxi
Mateo gazteari den-dena aldatu zaio, kalean jotzen duen Malik tronpetari estatubatuarra lehen aldiz ikusi duenean. Musikaria jazz jotzaile ospetsua izan zen, eta haren iragana Mateok berarekin eta haren txakur Trumpetekin izango dituen bizipenekin tartekatuko da.
Manuelak zortzi txerrikume dauzka eta egunero arazo handi bati aurre egin behar dio: nola ase bere kumeen gosea eta berea ere bai, noski. Jabeek ez diote janik ematen eta goizero janari bila abiatu behar du herrian barrena, gaiztakeria eta pikardia harrigarriak eginez.
Bishrrek eta Mussyk hamalau urte dituzte, eta lubaki bateko zuloan bizi dira. Goizero, janaria aurkitzeko asmoz, hildakoz betetako euren hiri hustuan zehar ibili behar dute, hondakin artean. Hiriaz bestalde zain dute Jawhar, lehen maisua zena eta orain mugimendu armatu baten burua dena.
Jonek berri triste bat jasotzen du bere hamargarren urtebetetzean. Hugo, bere lagunik kutunena, hiltzear dago ospitalean.
Horaciok hamahiru urte ditu eta une zaila igarotzen ari da. Gurasoak bereizi egin dira eta institutuan iseka egiten diote ikaskideek. Uda gogorra du aurrean, aitak udalekuetara bidali nahi duelako. Berak, ordea, ez du aurreko urteko esperientzia errepikatu nahi.
Mikeli Iker anaia urtegian ito zitzaionetik, etxeko txakurrak itotako anaiaren izenean hitz egiten dio. Baina mutikoari inork ez dio sinesten hildako anaiak txakurraren bidez hitz egiten dionik. Mikel, horregatik, helduekin beti haserre biziko da.
Ni ere hemengoa naiz, ama ere bai, aita baita ere hemengoa omen da, baina nik oraindik ez dakit zein demonio den ama eta biok bakarrik utzi gintuen pertsonajea. Amak esan zidanez herrikoa eta Pako baino gazteagoa. Nik asko ezagutzen dudan bat izango da. Horregatik ez didate esan nahi.
Martinek eta haren gurasoek bidaia bat egingo dute Cancunera, misterio bat argitzeko. Misterioaren muinean Madrilgo kodexa dago, maien aspaldi-aspaldiko liburu bat.
Oriol dut izena, baina etxean «mukitsu», «buruhandi», «aizak! », «arrautza oskol» eta «zure seme hori» esaten didate. Hori gutxi balitz, sekula ez dut zentimorik izaten. Arlote bat naiz, ez dakit ulertzen nauzuen, baina ez naiz gehiago izango.
XVIII. mendean europarrak izenik gabeko bidegabekeria bat egiten ari ziren: gizaki afrikarrak hartu eta Amerikara eraman, han plantazioen jabeek lanerako esklabo moduan eros zitzaten.
Aita agurtzean, pozaren pozez esan dit: «Asteburu bat zu gabe, azkenean! Jaio zinenetik, ez duzu behin ere huts egin!». Ama agurtzean, esan dit: «Ez zikindu familia txinatarraren etxea.
Castell anai-arrebak euren aita Germanekin Boliviara joan dira.
Aita antzinako huatacachi kulturari buruzko egia jakin nahi duen antropologo ospetsua da. Hala ere, haien oporrak hondatu egingo dira, German bahitzen dutenean.
