Libros infantiles de emociones

Eguna joan eta eguna etorri, Basilik ikaskideren bati eraso egiten dio jolastokian. Inor ez da ausartzen aurre egiten. Halako batean, ordea, ikasle berri bat iritsi da, eta Basilik burla egin dionean, begietara zuzen-zuzen begira, erantzun egin dio: ETA ZER?

Etxe handi batean, hartz handia bizi da, bakarrik. Etxe txiki batean, arratoitxo txikia bizi da, bakarrik. Oso gertu bizi diren arren, inoiz ez dute topo egin. «A zer bakardadea», kexatzen dira biak. Egun batean bizitzan aldaketa txiki bat egitea erabaki arte. 

Burgik apaintzeko zuhaitz perfektua bilatu nahi du. Besarkadak eta gabonetako magia lortzen lagunduko diozu?

Albi balea ozeanoan barrena dabil hara eta hona, ur azpiko altxorrak bildu eta bildu. Baina nahiz eta gauza eder asko bildu, Albi ez da inoiz sentitzen guztiz ase.
Ba al liteke adiskidetasuna izatea, eta ez ondasunak, haren bihotza benetan kantuan jarriko duena?

Paradisua dirudien uharte batean, geko txiki batek izar bihurtu nahi du. Goldyk eguna antzezten ematen du, egunsentitik gauerdira arte. Baina osperako bidea bakartia eta bihurgunetsua izan daiteke... 

Ez joan, amatxo!

Beste besarkada bat nahi dut.

Zurekin joan nahi dut, aitatxo.

Aitarengandik eta amarengandik banantzen ere ikasi egiten da.

Liburu honetako protagonistek gurasoei agur esaten ohitu behar dute eskolara joaten direnean.

Usaimen eta entzumen oso finak ditu Gixelak. Gauzak ukitzea asko gustatzen zaio. Haren liburuak puntutxoz beterik daude. Batzuetan triste egoten da. Ba al dakizu zergatik?

En Gustau és un fantasma tímid que el que més desitja és tenir amics. Per això convida un munt de monstres a la festa del Dia dels Morts.

Aixa lehen aldiz doa lagun baten etxera lo egitera.

Ama kezkatuta geratu da. Sentituko ote du Aixak bere falta? Bainatuko ote da? Ez zaio batere gustatzen eta!

Ondo afalduko ote du? Izango ote du lotarako bere pelutxe kutunena? Eta bitartean, Aixa…

Els altaveus de la caravana del circ sonen amb força per anunciar-ne l’arribada. Però, fora d’algun vellet, ningú no surt a rebre’l. De nit, quan comença la funció, gairebé no hi ha públic. Si la cosa segueix així, el director pensa que hauran de tancar la barraca. La gana que passaran!