A tartaruga Pepa é deses seres dispostos sempre a axudar aos demais. Unha tarde, un ratiño mancado, e tamén algo lacazán, pídelle que o transporte sobre a cuncha. Ao día seguinte, outros bichiños da selva aproveitan a boa vontade de Pepa e utilízana como autobús.

É de supoñer que nunha vila que se chame Lemoito exista unha biblioteca engaiolante á que acoden moitos nenos e nenas. O que resulta máis difícil de imaxinar é que nesa biblioteca viva un libro que pasa os días contristado no seu andel. Iso non se pode nin imaxinar.

Cacarabín, Cacarabón é unlibro de poemas baseados principalmente no folclore infantil.

O neno comprende así o marabilloso xogo do ritmo que poden encerrar as palabras elixidas segundo a el lle pete.

Manuelak zortzi txerrikume dauzka eta egunero arazo handi bati aurre egin behar dio: nola ase bere kumeen gosea eta berea ere bai, noski. Jabeek ez diote janik ematen eta goizero janari bila abiatu behar du herrian barrena, gaiztakeria eta pikardia harrigarriak eginez.

L’Emili és un carter que, mentre espera el tren, intenta conèixer el món llegint revistes i diaris, i acaba enfadat perquè sempre hi ha guerres. En realitat, però, té vocació de carta: somia una adreça i un segell de curs legal que el portin lluny, molt lluny…

A esta niña le pusieron el nombre de Usoa, Paloma, porque llegó por el aire... Bueno, en un avión. Procede de África. Aquí ha sido recibida y adoptada por una familia. De allí, Usoa trajo sólo una carta cerrada. ¿Qué dirá esa carta? ¿A quién irá dirigida? ¿Quién la escribió?